انواع لنز چیست و آشنایی با بهترین لنز برای عکاسی

لنز نرمال:

لنزی است که فاصله کانونی آن 35 تا 55 میلیمتر یا تقریبا به اندازه قطر فیلم باشد. اما اصولا لنز نرمال مترادف با 50 میلیمتر است. تصویری که لنز نرمال ایجاد میکند تقریبا همان چیزی است که چشم ما می بیند، بنابراین از این جنبه هم تصویر آن نرمال است. در فاصله، عمق و اندازه اشیاء اغراق ندارد، عمق و وضوح مناسبی دارد. لنز نرمال هر دوربین متفاوت است و نسبت به قطر سطح تصویر تعیین می شود. یعنی اگر قطر سطح تصویر دوربینی 25 میلیمتر باشد لنز نرمال آن 25 میلیمتر است.

لنز واید:

به لنز هایی گفته می شود که فاصله کانونی آن ها از قطر سطح حساس عکاسی ( نگاتیو یا سنسور ) کوتاه تر باشد. این لنز ها زاویه دید بازی را در اختیار عکاس قرار می دهد و از پر مصرف ترین لنز ها نزد عکاسان هستند و برای عکاسی منظره و عکاسی معماری استفاده می شود. از این لنز در مکان هایی که امکان عقب رفتن عکاس برای قرار گرفتن تمام سوژه مورد نظر در کادر نباشد کاربرد مناسبی دارد و با استفاده از این لنز می توان فضای بیشتری را در عکس جای داد.
زاویه دید لنز واید وسیع تر از زاویه دید چشم انسان است در نتیجه این لنز ها قادرند محدوده وسیع تری از منظره جلوی دوربین را ثبت کنند. اولین تاثیر آشکار این کار، باز شدن پرسپکتیو ظاهری تصویر و گشترده شدن اجزای آن می باشد؛ در این حالت، هر چه فاصله کانونی لنز کوتاه تر شود، اعوجاج تصویر بیشتر می شود یعنی تصویر اجسام به صورتی اغراق آمیز پهن تر می شود و فاصله بین آن ها نیز زیادتر از حد معمول به چشم می آید، به ویژه اجسام پیش زمینه عکس که خیلی بیشتر دستخوش این اعوجاج می شوند. از این رو، عکاسان با تجربه برای به دست آوردن عکس های طبیعی تر با این لنز ها، تا جایی که ممکن است پیش زمینه تصویر را ساده بر می گزینند. البته پرسپکتیو طبیعی همیشه آن چیزی نیست که عکاس به دنبالش باشد. با استفاده خلاقانه از این لنز ها می توان تصاویر زیبایی به وجود آورد. مثلا این لنزها خطوط موازی ساختمان ها را به شدت متقارب و بلند می سازند که می توان برای شکوه و عظمت بخشیدن به ساختمان ها از آن استفاده کرد، همچنین در عکاسی از مناظر طبیعی هم این لنز ها طول جاده ها را بلندتر و پیچ و خم آن ها را شدیدتر می کنند.لنز های واید بیشتر برای عکسبرداری از مناظر، مجالس، تاسیسات صنعتی، آثار باستانی و به طور کلی جاهایی که به وسعت میدان دید لنز نیاز است، کارایی بسیار خوبی دارند و استفاده از این لنز ها در یک مورد اصلا مناسب نیست و آن هم عکاسی پرتزه است، زیرا برای عکاسی با لنز های زاویه باز، نزدیک شدن بیش از حد به موضوع است که این کار، اعوجاج شدید تصویر را به همراه خواهد داشت.
به طور کلی لنز واید انگل عمق میدان زیادی دارد. فاصله ها را بیشتر از آنچه که هست نشان می دهد. برجستگی های موضوعات را بیشتر می کند. تکان های دوربین کمتر محسوس است و برای تصویربرداری در حال حرکت بسیار مناسب است. حرکت افقی و عمودی دوربین را کند نشان می دهد. حرکت بازیگران و وسایل نقلیه در حال حرکت از عمق به جلو صحنه و بالعکس را تندتر نشان میدهد.

لنز چشم ماهی ( فیش آی ):

لنزهایی هستند که در حداکثر زاویه دید را به بیننده می دهند. معمولا فاصله کانونی آن ها بین 6 تا 16 میلیمتر است. دلیل نام گذاری این لنز ها، شباهت آن ها به چشم ماهی و محدب بودن عدسی بیرونی لنز می باشد هر چه محدب بودن این عدسی بیشتر باشد زاویه دید، بازتر و انحنای خطوط بیشتر خواهد بود. عکس حاصل از این لنز ها به شکل دایره وار میباشد که از از این لنز برای ایجاد جلوه های ویژه تصویری استفاده می گردد. در سینما برای صحنه های نظیر کابوس و رویا میتوان از این لنز استفاده کرد.

لنز تله فوتو:

به لنز هایی گفته می شود که فاصله کانونی آن ها از قطر تصویری که روی فیلم تشکیل بلندتر است، به عبارت دیگر هر لنزی که فاصله کانونی آن از فاصله کانونی لنز نرمال دوربین بلندتر باشد، برای آن دوربین لنز تله محسوب می شود. این لنزها به دو گونه لنز تله کوتاه و لنز تله بلند تقسیم می شوند که لنزهای تله کوتاه در محدوده 85 تا 250 میلیمتر و تله های بلند از 300 تا 1000 میلیمتر هستند. هر دو گروه این لنز ها کاربردی زیادی در عکاسی ورزشی و عکاسی حیات وحش دارند.
زاویه دید لنز های تله بسته تر از زاویه دید چشم انسان است و میدان دید محدودی دارند و در حقیقت هرچه بزرگ تر شوند، محدودیت میدان دید آن ها هم بیشتر می شود. لذا این لنز ها فضای بسته تری از صحنه عکس برداری را روی فیلم می کنند. به همین دلیل هم عملکرد این لنز ها به گونه ای است که پرسپکتیو صحنه را به ظاهر فشرده تر از حد معمول آن می سازند. در نتیجه اجزای تصویری که تشکیل می دهند به نظر بزرگ تر می آید و فاصله بین آن ها نیز کمتر از حد معمول می شود.
عمق میدان لنز های تله به مراتب کمتر از عمق میدان سایر لنزهاست، به طوری که گاهی فقط چند سانتیمتر از میدان دید جلوی دوربین در محدوده وضوح لنز قرار می گیرد. این امر یکی از ویژگی های زیبا و خاص لنزهای تله به شمار می رود، زیرا این تمهید برای برجسته و متمایز کردن موضوع اصلی از محیط اطراف آن یا شاخص کردن قسمتی از جزئیات صحنه عکسبرداری کاربرد بسیار خوبی دارد. لنزهای تله از نظر مشخصات فیزیکی، سنگین تر و بلند تر از لنزهای نرمال هستند و به همین دلیل هم تله های بسیار بلند، جایگاه ویژه ای برای نصب تک پایه و سه پایه دارند.
لنزهای تله برای عکسبرداری در جاهایی که نباید زیاد به موضوع نزدیک شد، مانند عکاسی ورزشی یا عکاسی حیات وحش، کارایی بسیار خوبی دارند. همچنین از این لنزها در عکاسی پرتره هم استفاده می شود. هرچه فاصله کانونی لنز های تله بلندتر شود، حداقل فاصله ممکن عکسبرداری با آن ها نیز زیادتر می شود.
به طور کلی لنز تله فوتو پس زمینه های غیر ضروری را از وضوح خارج می سازد. از جزئیات صحنه تصویر درشت تری ارئه می دهد. پرسپکتیو را تغییر می دهد به خصوص فاصله اشیاء را کوتاه تر نشان می دهد. برجستگی های موضوع را کمتر کرده و تا حدودی تخت نشان می دهد. عمق میدان کمی دارد. کوچک ترین تکان دوربین بصورت شدید دیده می شود. حرکت افقی یا عمودی دوربین را سریع تر از حد معمول نشان می دهد. حرکت بازیگر یا وسیله نقلیه را از عمق صحنه تا جلو و یا حرکت برعکس کندتر نشان می دهد.

لنز زوم:

به لنزی گفته می شود که دارای فاصله کانونی متغیر باشند. به عنوان مثال از 24 تا 120 یا 80 تا 200 میلیمتر. تنظیم مقدار زوم لنز از طریق حلقه ای که بر روی استوانه لنز قرار دارد انجام می شود که با چرخاندن آن فاصله کانونی لنز هم تغییر می کند. لنز های زوم لنزهایی هستند که فاصله آن ها متغیر است. در ساختمان این لنزها چندین گروه از عدسی های مختلف بطور شناور به کار رفته است که این امر تغییر فاصله کانونی را امکان پذیر می سازد. این لنز ها را با دو عدد کوتاه ترین و بلندترین فاصله کانونی آن ها مشخص می کنند.، برای نمونه یک لنز زوم 35-135 میلیمتری، امکان استفاده پیوسته را فراهم می کند، بدین ترتیب، یک لنز زوم به تنهایی کار چندین لنز را انجام می دهد.

عدسی ماکرو:

این عدسی فاصله کانونی ثابت و زاویه دید طبیعی مشابه لنز نرمال دارد. از این لنز برای نزدیک شدن بع موضوعات ریز و کوچک استفاده می شود و تصویر بزرگتری از اشیاء و موجودات ریز بطور واضح نشان می دهد که سایر لنز ها قادر به این کار نیستند و دوربین می تواند تا نزدیک لبه های لنز به موضوع نزدیک شود. برای گرفتن نتایج خوب، بیشتر دوربین های غیر حرفه ای امکانات کافی برای تصویر برداری ماکرو را ندارند. بیشتر تصویربرداری های حرفه ای ماکرو در استودیو و با نور کنترل شده انجام می شود. ای عدسی عمق میدان بسیار کمی دارد و کار کردن با آن به مهارت و ذوق و استعداد بستگی دارد.