تاریخچه دوربین فیلمبرداری

در سال 1894م، توماس ادیسون در آمریکا دستگاه «کینه توسکوپ» را ساخت که میتوانست فیلمی با مدت زمان بسیار کوتاه ضبط کند اما به دلیل وزن زیاد و اندازه بزرگش قابل جابه جایی نبود، بنابراین فقط یک نفر میتوانست تصویر را ببیند.
سرانجام در سال 1895م «براران لومیر» دستگاه « سینماتوگراف» را معرفی کردند که اولین دوربین فیلم برداری سبک و قابل حمل بود و علاوه بر ضبط حرکت میتوانست به عنوان پروژکتور هم عمل کند و امکان پخش فیلم برای عموم را نیز فراهم می کرد.
به این ترتیب با فیلم های « ورود قطار به ایستگاه » و « خروج کارگران از کارخانه » ساخته ی برادران لومیر در سال لومیر در سال 1895م سینما متولد شد. فیلم ها به صورت سیاه سفید و صامت بودند البته پیدایش رنگ در سینما به اوایل پیدایش سینما باز میگردد و در سال 1896 برخی فیلم ها را قاب به قاب با قلم موهای بسیار ظریف رنگ می کردند تا اینکه در دهه 1930 میلادی، « سینمای رنگی » اختراع شد و در سال 1927 هم برادران وانر با فیلم « خواننده جاز » نخستین فیلم ناطق سینمای جهان را عرضه کردنند.
فیلم برداری به نحو عمیقی بر واکنش تماشاگر نسبت به فیلمی که بر پرده می بیند، اثر دارد. فیلم برداری در درک مضمون فیلم موثر است؛ و از سوی دیگر، به نحو قدرت مندی شکل دهنده ی واکنش های احساسی تماشاگران و مفاهیمی است که تماشاگر در فیلم ردیابی می کند.