(در دهه های آغاز این قرن،کار تدوینگر این بود که فیلم هارا ظاهرکند،یادداشت بردارد و سپس به اتاقی برود که فقط یک میز داشت و چند قیچی و چسب و ذره بین و این هم میدانست که اگر دستش را دراز کند فاصله نوک دماغش تا سر انگشتاش ،معرف سه ثانیه از فیلم است.)
در فیلم های اولیه تاریخ سینما،در حوالی دهه نود،فیلم سازان دوربین فیلم برداری را در محل مورد نظر قرار میدادند و به اندازه فیلم خام درون حلقه دوربین فیلم می گرفتند.یعنی از سر تا ته فیلم،فقط یک نما بود.تدوینی وجود نداشت و لازم نبود تصمیم گرفته شود که کدام نما در فیلم نهایی باشد یا نباشد.
با ایران سین استودیو همراه باشید.
معمولا گفته میشود که در اتاق تدوین،کار خلاقه و تاثیرگذاری صورت می پذیرد.تدوینگر میتواند با انتخاب بهترین برداشت ها از بازی هر بازیگر یا با قطع به نمایی واکنشی،در مواردی که بازیگری خطایی میکند یا از جلد شخصیت مورد نظر بیرون می آید سبب میشود که بازیگر بهتر به نظر برسد.تدوینگر همچنان میتواند با حذف گف و گو های ضعیف از فیلم یا بخشیدن ضرب اهنگ خاصی به گفت و گو ها و کنش ها کاری کند که کار فیلمنامه نویس یا فیلمنامه نویسان هم بهتر جلوه کند.درواقع تدوینگر میتواند با حذف صحنه های زائد و خسته کننده ،کاری کند که کار همه بهتر به نظر برسد.تماشاگران هرگز تمامی واکنش های شخصیتی را که شاهد رخداد مهمی در فیلم است،مشاهده نمی کنند.
ما از این بابت مدیون تدوینگران هستیم.به قول آلفردهیچکاک(درام همان زندگی است،با این تفاوت که بخش های کسل کننده آن حذف شده است.)
تمامی ویرایش‌های ویدئویی در دوره‌ی نوپای این صنعت از طریق فرآیندی به نام ویرایش خطی انجام می‌شد، شکلی مخرب از ویرایش که به ترتیب به ویرایش نهایی انجام می‌شد. در حالی که ویرایش خطی امروزه هنوز انجام می شود.
(در ادامه در این مورد بیشتر توضیح خواهیم داد).
1890Kinetograph،اولین دوربین فیلمبرداری، توسط توماس ادیسون و دستیار مورد اعتماد ویلیام دیکسون ساخته شد. با سلولوئید در حدود 40 فریم در ثانیه فیلم می گیرد.
1900: اولین برش ها با قیچی، نوار و جداول ویرایش انجام شد.از آنجایی که تدوینگران هنوز حتی نمی‌توانند فیلم‌های خود را در حین تدوین مشاهده کنند، مجبور هستند نوارهایی از فیلم را داخل نور نگه دارند تا برش‌های خود را انجام دهند.
1916: فرآیند رنگTechnicolorاولین کاربرد خود را آغاز کرد. در این زمان، تدوینگران فیلم، شروع به آزمایش رنگی و جلوه‌های ویژه ابتدایی خود کرده‌اند.
1924: اولین ماشین ویرایش ویدیو معرفی شد که به ویراستاران این امکان را می‌داد تا برای اولین بار ویرایش‌هایی را همزمان با تماشای فیلم خود انجام دهند.
1934: جایزه اسکار اولین اسکار برای بهترین تدوین (به کنراد ای. نرویگ برای فیلم “اسکیمو” اهدا شد). اگرچه این یک پیشرفت تکنولوژی نیست، اما به رسمیت شناخته شدن ویرایش صنعت فیلم را برای عموم مردم افزایش می دهد.
1950: میزهای ویرایش تخت، مانند Steenbeck و Keller-Elektro-Mechanik (KEM)، به عنوان جایگزینی برای Moviola معرفی شدند. این میزها دارای یک سری غلتک و صفحات هستند. ماشین های اتصال فیلم، مانند Ciro Guillotine Tape Splicer، نیز در این دهه ظاهر شدند.
در فیلم های بلند داستانی،کار تدوین که معمولا نیازمند همکاری دویاچند تدوینگر یا یک تدوینگر اصلی و چند دستیار اوست،چند ماه طول میکشد.کار تدوین چنان وقت گیر است که بیهوده نیست که اکران فیلم گاه ماه ها و حتی یک سال به تاخیرمی افتد.در فیلم موج خون از میان 148 ساعت از فیلم گرفته شده داشت که فقط ده هفته، هفته ای شش روز و روزی ده ساعت ،وقت صرف کرد تا بتواند روزانه ها (راش ها)را تماشا کند و پس از آن حدود 2سال دیگر هم روی تدوین آن وقت صرف کرد تا بتواند اثر نهایی سه ساعت و نیمی خود را عرضه کند.در فیلم های بلند پرهزینه،تدوینگر معمولا در چار چوبی که فیلم نامه و فیلم گرفته شده تعیین می کند،به کار میپردازد.با این همه تدوینگران میتوانند با انتخاب و تنظیم نماها،بلند و کوتاه کردن آنها و نظایر آن ماجرایی را کوتاه کنند یا کش بدهند، تداوم ماجرا را حفظ کنند،بر ضرب آهنگ واحساس فیلم اثر بنهند و تماشاگران را برانگیزند. چه بسیار مواردی که فیلمی میان مایه در اتاق تدوین به فیلم به مراتب بهتری تبدیل شده است.
در این فصل،به دستمایه های تدوینگر،نحوه استفاده از آنها و چگونگی کاربرد و بهره گیری از ضرب آهنگ و زمان در تدوین خواهیم پرداخت. این فصل،با بحث مختصری از نحوه بکارگیری از کامپیوتر در تدوین خاتمه خواهد یافت.
ایران سین استودیو فعال در زمینه‌ی تبلیغات شما را در ارائه‌ی بهترین خدمات یاری می نماید.
در فیلم های اولیه تاریخ سینما،در حوالی دهه نود،فیلم سازان دوربین فیلم برداری را در محل مورد نظر قرار میدادند و به اندازه فیلم خام درون حلقه دوربین فیلم می گرفتند.یعنی از سر تا ته فیلم،فقط یک نما بود.تدوینی وجود نداشت و لازم نبود تصمیم گرفته شود که کدام نما در فیلم نهایی باشد یا نباشد.
فیلم های اولیه ژرژ ملی یس نظیرسیندرلا(1900)وسفر به ماه(1902)ُطولانی تر از فیلم های برادران لومیربوند و چندصحنه را شامل می شدند که هر کدام شامل فقط یک نما بود و ماجراهایی را که فقط در یک مکان اتفاق می افتاد نشان می داد.
ادوین.اس.پورتر،فیلم ساز سرشناس آمریکایی،در ساختن فیلم های زندگی یک آتش نشان آمریکا (1903)و سرقت بزرگ قطار(1903)،استراتژی های جدید و جسورانه‌ای برای تدوین به کار گرفت که از آن جمله می توان به نمایش دو رخداد که هم زمان در دونقطه مختلف به وقوع می پیوندند و نمایش متناوب آن ها،اشاره کرد.اما این گریفیث،فیلم ساز صاحب ذوق و صاحب سبک آمریکایی ، بود که چه در فیلم های کوتاهی که که در اولین فیلم بلند داستانی ،نشان داد که اولین تدوینگر هوشمند و مبدع سینماست. او راه را به تدوینگران بعد از خود نشان داد.تولد یک ملت(1915)بیش از 1300نمای بلند و کوتاه دارد و بخس اعظم فیلم _از جملهصحنه های مربوط به جنگ داخلی آمریکایی و ترورپرزیدنت لینکلن _هنوز که هنوز است،از آثار جذاب و گیرای تاریخ سینما محسوب میشود.
برخی از فیلم سازان روسیه که بعد از گریفیث به فیلم سازی رو آوردند،سخت تحت تاثیر شیوه تدوین او قرار داشتند که از آن جماه باید به لوکو لشف،ژیگاورتوف،وسوالدپودوفکین و سرگئی ایزنشتاین اشاره کرد.گفته شده که پودو فکین دوست داشت در رشته شیمی درس بخواند ، اما وقتی فیلم تعصب گریفیث را دید تغییر عقیده داد و تصمیم گرفت فیلم ساز شود.این فیلم سازان به دقت بررسی برخی از فیلم های گریفیث پرداختند ودر مورد هنر ،صنعت ونظریه تدوین فیلم، مقاله و کتاب نوشتند. این چهار تن و شماری دیگر از فیلم سازان شوروی در ضمن به تجربه های تازه ای در مورد تدوین فیلم دست زدند وسبک های جدیدی در تدوین پدید آوردند که به سبک (مونتاژروسی)یا بطور خلاصه مونتاژمشهور شد.
این نوع تدوین بر خلاف حفظ تداوم داستانی ماجرا که هدف عمده سینمای رایج هالیوود بوده است سعی بر آن دارد تا معنای مورد نظر خود را از خلال کنار هم گذاشتن جزئیاتی که به دقت برگزیده شده است،به نظر تماشگر برساند.
نمونه بارزی از مونتاژ روسی را می توان در فیلم اعتصاب (1924)ایزنشتاین مشاهده کرد.او در این فیلم از چند استعاره مختلف،برای بیان وضعیت ناگوار اعتصاب کنندگان در جامعه سرمایداری استفاده می کند،که از آن جمله،نمایش چند نما از کارگران اعتصابی و خانواده های آنان است که به نمایی از حیواناتی که سلاخی می شوند،در هم اغدام میگردد. در فیلم رمزم ناوپوتمکین(1925)ساخته دیگر ایزنشتاین،سربازان تزار و قزاق های مسلح، بی رحمانه در اودسا به مردم بی دفاع حمله برده اند . توپ های رزم ناو در مقام دفاع از مردم ،ستاد مرکزی نیروهای تزار را زیر گلوله می گیرند و چندین گلوله به ساختمان شلیک می کنند.فیلم به سه نما از شیر سنگی قطع می شود که به تدریج از خواب بیدار کرده اند یا شاید این معنا را بر دارد که مردم سوریه(که به صورت شیر معرفی شده اند)جان تازه ای می گیرند و به مبارزه بر می خیزند،یا شاید هم منظور ایزنشتاین از این سه نما ،در گسترش قصه نقشی ندارند،حتی انگار از بمباران خسارتی ندیده اند. در عوض،اندیشه ای را مطرح می کنند(شاید برخی از تماشاگران از حضور این سه نما در کل فیلم متحیر شوند یا سخت تحت تاثیر قرار گیرند)به هر حال،از زمان فیلم های گریفیث و این استادان سینمای شوروی نظیر ایزنشتاین و پودوفکین ،قدرت گویایی تدوین به اثبات رسیده و ورای بحث و مجادله قرار گرفته است.
برای کسب اطلاعات بیشتر با ما در تماس باشید.
تلفن تماس: 09374573486
تدوین چیست ؟ بعد از آن که فیلم ها گرفته و برچسب گذاری شده را ظاهرکردند،تدوینگران فیلم گاه در مراحل پایانی کار ، همراه کارگردان فیلم گاه بهترین برداشت هر نما را بر می گزینند.تدوینگر گاه گاه نما را کوتاه می کند،گاه نمایی را می شکند و نمایی یا بخشی از نمایی را درون آن کار میگذارد(که به آن نمای درون برشی می گویند).تدوین فیلم یعنی چه؟ در ادامه به این مسئله بیشتر می پردازیم:
با ایران سین استودیو همراه باشید.
بعد از آن که فیلم ها گرفته و برچسب گذاری شده را ظاهرکردند،تدوینگران فیلم گاه در مراحل پایانی کار ، همراه کارگردان فیلم گاه بهترین برداشت هر نما را بر می گزینند.تدوینگر گاه گاه نما را کوتاه می کند،گاه نمایی را می شکند و نمایی یا بخشی از نمایی را درون آن کار میگذارد(که به آن نمای درون برشی می گویند).
معمولا گفته میشود که در اتاق تدوین،کار خلاقه و تاثیرگذاری صورت می پذیرد.تدوینگر میتواند با انتخاب بهترین برداشت ها از بازی هر بازیگر یا با قطع به نمایی واکنشی،در مواردی که بازیگری خطایی میکند یا از جلد شخصیت مورد نظر بیرون می آید سبب میشود که بازیگر بهتر به نظر برسد.تدوینگر همچنان میتواند با حذف گف و گو های ضعیف از فیلم یا بخشیدن ضرب اهنگ خاصی به گفت و گو ها و کنش ها کاری کند که کار فیلمنامه نویس یا فیلمنامه نویسان هم بهتر جلوه کند.درواقع تدوینگر میتواند با حذف صحنه های زائد و خسته کننده ،کاری کند که کار همه بهتر به نظر برسد.تماشاگران هرگز تمامی واکنش های شخصیتی را که شاهد رخداد مهمی در فیلم است،مشاهده نمی کنند.
ما از این بابت مدیون تدوینگران هستیم.به قول آلفردهیچکاک(درام همان زندگی است،با این تفاوت که بخش های کسل کننده آن حذف شده است.)
در فیلم های بلند داستانی،کار تدوین که معمولا نیازمند همکاری دویاچند تدوینگر یا یک تدوینگر اصلی و چند دستیار اوست چند ماه طول می کشد.کار تدوین چنان وقت گیر است که بیهوده نیست که اکران فیلم گاه ماه ها و حتی یک سال به تاخیرمی افتد.در فیلم موج خون از میان 148 ساعت از فیلم گرفته شده داشت که فقط ده هفته، هفته ای شش روز و روزی ده ساعت ،وقت صرف کرد تا بتواند روزانه ها (راش ها)را تماشا کند و پس از آن حدود 2سال دیگر هم روی تدوین آن وقت صرف کرد تا بتواند اثر نهایی سه ساعت و نیمی خود را عرضه کند.
در فیلم های بلند پرهزینه،تدوینگر معمولا در چار چوبی که فیلم نامه و فیلم گرفته شده تعیین می کند،به کار میپردازد.با این همه تدوینگران میتوانند با انتخاب و تنظیم نماها،بلند و کوتاه کردن آنها و نظایر آن ماجرایی را کوتاه کنند یا کش بدهند، تداوم ماجرا را حفظ کنند،بر ضرب آهنگ واحساس فیلم اثر بنهند و تماشاگران را برانگیزند. چه بسیار مواردی که فیلمی میان مایه در اتاق تدوین به فیلم به مراتب بهتری تبدیل شده است.
ایران سین استودیو فعال در زمینه‌ی تبلیغات شما را در ارائه‌ی بهترین خدمات یاری می نماید.
برای کسب اطلاعات بیشتر با ما در تماس باشید.
تلفن تماس: 09374573486
انواع لنز (عدسی ) ایران سین استودیو
لنزی است که فاصله کانونی آن 35 تا 55 میلیمتر یا تقریبا به اندازه قطر فیلم باشد. اما اصولا لنز نرمال مترادف با 50 میلیمتر است. تصویری که لنز نرمال ایجاد میکند تقریبا همان چیزی است که چشم ما می بیند، بنابراین از این جنبه هم تصویر آن نرمال است. در فاصله، عمق و اندازه اشیاء اغراق ندارد، عمق و وضوح مناسبی دارد. لنز نرمال هر دوربین متفاوت است و نسبت به قطر سطح تصویر تعیین می شود. یعنی اگر قطر سطح تصویر دوربینی 25 میلیمتر باشد لنز نرمال آن 25 میلیمتر است.
به لنز هایی گفته می شود که فاصله کانونی آن ها از قطر سطح حساس عکاسی ( نگاتیو یا سنسور ) کوتاه تر باشد. این لنز ها زاویه دید بازی را در اختیار عکاس قرار می دهد و از پر مصرف ترین لنز ها نزد عکاسان هستند و برای عکاسی منظره و عکاسی معماری استفاده می شود. از این لنز در مکان هایی که امکان عقب رفتن عکاس برای قرار گرفتن تمام سوژه مورد نظر در کادر نباشد کاربرد مناسبی دارد و با استفاده از این لنز می توان فضای بیشتری را در عکس جای داد.
زاویه دید لنز واید وسیع تر از زاویه دید چشم انسان است در نتیجه این لنز ها قادرند محدوده وسیع تری از منظره جلوی دوربین را ثبت کنند. اولین تاثیر آشکار این کار، باز شدن پرسپکتیو ظاهری تصویر و گشترده شدن اجزای آن می باشد؛ در این حالت، هر چه فاصله کانونی لنز کوتاه تر شود، اعوجاج تصویر بیشتر می شود یعنی تصویر اجسام به صورتی اغراق آمیز پهن تر می شود و فاصله بین آن ها نیز زیادتر از حد معمول به چشم می آید، به ویژه اجسام پیش زمینه عکس که خیلی بیشتر دستخوش این اعوجاج می شوند. از این رو، عکاسان با تجربه برای به دست آوردن عکس های طبیعی تر با این لنز ها، تا جایی که ممکن است پیش زمینه تصویر را ساده بر می گزینند. البته پرسپکتیو طبیعی همیشه آن چیزی نیست که عکاس به دنبالش باشد. با استفاده خلاقانه از این لنز ها می توان تصاویر زیبایی به وجود آورد. مثلا این لنزها خطوط موازی ساختمان ها را به شدت متقارب و بلند می سازند که می توان برای شکوه و عظمت بخشیدن به ساختمان ها از آن استفاده کرد، همچنین در عکاسی از مناظر طبیعی هم این لنز ها طول جاده ها را بلندتر و پیچ و خم آن ها را شدیدتر می کنند.لنز های واید بیشتر برای عکسبرداری از مناظر، مجالس، تاسیسات صنعتی، آثار باستانی و به طور کلی جاهایی که به وسعت میدان دید لنز نیاز است، کارایی بسیار خوبی دارند و استفاده از این لنز ها در یک مورد اصلا مناسب نیست و آن هم عکاسی پرتزه است، زیرا برای عکاسی با لنز های زاویه باز، نزدیک شدن بیش از حد به موضوع است که این کار، اعوجاج شدید تصویر را به همراه خواهد داشت.
به طور کلی لنز واید انگل عمق میدان زیادی دارد. فاصله ها را بیشتر از آنچه که هست نشان می دهد. برجستگی های موضوعات را بیشتر می کند. تکان های دوربین کمتر محسوس است و برای تصویربرداری در حال حرکت بسیار مناسب است. حرکت افقی و عمودی دوربین را کند نشان می دهد. حرکت بازیگران و وسایل نقلیه در حال حرکت از عمق به جلو صحنه و بالعکس را تندتر نشان میدهد.
لنزهایی هستند که در حداکثر زاویه دید را به بیننده می دهند. معمولا فاصله کانونی آن ها بین 6 تا 16 میلیمتر است. دلیل نام گذاری این لنز ها، شباهت آن ها به چشم ماهی و محدب بودن عدسی بیرونی لنز می باشد هر چه محدب بودن این عدسی بیشتر باشد زاویه دید، بازتر و انحنای خطوط بیشتر خواهد بود. عکس حاصل از این لنز ها به شکل دایره وار میباشد که از از این لنز برای ایجاد جلوه های ویژه تصویری استفاده می گردد. در سینما برای صحنه های نظیر کابوس و رویا میتوان از این لنز استفاده کرد.
به لنز هایی گفته می شود که فاصله کانونی آن ها از قطر تصویری که روی فیلم تشکیل بلندتر است، به عبارت دیگر هر لنزی که فاصله کانونی آن از فاصله کانونی لنز نرمال دوربین بلندتر باشد، برای آن دوربین لنز تله محسوب می شود. این لنزها به دو گونه لنز تله کوتاه و لنز تله بلند تقسیم می شوند که لنزهای تله کوتاه در محدوده 85 تا 250 میلیمتر و تله های بلند از 300 تا 1000 میلیمتر هستند. هر دو گروه این لنز ها کاربردی زیادی در عکاسی ورزشی و عکاسی حیات وحش دارند.
زاویه دید لنز های تله بسته تر از زاویه دید چشم انسان است و میدان دید محدودی دارند و در حقیقت هرچه بزرگ تر شوند، محدودیت میدان دید آن ها هم بیشتر می شود. لذا این لنز ها فضای بسته تری از صحنه عکس برداری را روی فیلم می کنند. به همین دلیل هم عملکرد این لنز ها به گونه ای است که پرسپکتیو صحنه را به ظاهر فشرده تر از حد معمول آن می سازند. در نتیجه اجزای تصویری که تشکیل می دهند به نظر بزرگ تر می آید و فاصله بین آن ها نیز کمتر از حد معمول می شود.
عمق میدان لنز های تله به مراتب کمتر از عمق میدان سایر لنزهاست، به طوری که گاهی فقط چند سانتیمتر از میدان دید جلوی دوربین در محدوده وضوح لنز قرار می گیرد. این امر یکی از ویژگی های زیبا و خاص لنزهای تله به شمار می رود، زیرا این تمهید برای برجسته و متمایز کردن موضوع اصلی از محیط اطراف آن یا شاخص کردن قسمتی از جزئیات صحنه عکسبرداری کاربرد بسیار خوبی دارد. لنزهای تله از نظر مشخصات فیزیکی، سنگین تر و بلند تر از لنزهای نرمال هستند و به همین دلیل هم تله های بسیار بلند، جایگاه ویژه ای برای نصب تک پایه و سه پایه دارند.
لنزهای تله برای عکسبرداری در جاهایی که نباید زیاد به موضوع نزدیک شد، مانند عکاسی ورزشی یا عکاسی حیات وحش، کارایی بسیار خوبی دارند. همچنین از این لنزها در عکاسی پرتره هم استفاده می شود. هرچه فاصله کانونی لنز های تله بلندتر شود، حداقل فاصله ممکن عکسبرداری با آن ها نیز زیادتر می شود.
به طور کلی لنز تله فوتو پس زمینه های غیر ضروری را از وضوح خارج می سازد. از جزئیات صحنه تصویر درشت تری ارئه می دهد. پرسپکتیو را تغییر می دهد به خصوص فاصله اشیاء را کوتاه تر نشان می دهد. برجستگی های موضوع را کمتر کرده و تا حدودی تخت نشان می دهد. عمق میدان کمی دارد. کوچک ترین تکان دوربین بصورت شدید دیده می شود. حرکت افقی یا عمودی دوربین را سریع تر از حد معمول نشان می دهد. حرکت بازیگر یا وسیله نقلیه را از عمق صحنه تا جلو و یا حرکت برعکس کندتر نشان می دهد.
به لنزی گفته می شود که دارای فاصله کانونی متغیر باشند. به عنوان مثال از 24 تا 120 یا 80 تا 200 میلیمتر. تنظیم مقدار زوم لنز از طریق حلقه ای که بر روی استوانه لنز قرار دارد انجام می شود که با چرخاندن آن فاصله کانونی لنز هم تغییر می کند. لنز های زوم لنزهایی هستند که فاصله آن ها متغیر است. در ساختمان این لنزها چندین گروه از عدسی های مختلف بطور شناور به کار رفته است که این امر تغییر فاصله کانونی را امکان پذیر می سازد. این لنز ها را با دو عدد کوتاه ترین و بلندترین فاصله کانونی آن ها مشخص می کنند.، برای نمونه یک لنز زوم 35-135 میلیمتری، امکان استفاده پیوسته را فراهم می کند، بدین ترتیب، یک لنز زوم به تنهایی کار چندین لنز را انجام می دهد.
این عدسی فاصله کانونی ثابت و زاویه دید طبیعی مشابه لنز نرمال دارد. از این لنز برای نزدیک شدن بع موضوعات ریز و کوچک استفاده می شود و تصویر بزرگتری از اشیاء و موجودات ریز بطور واضح نشان می دهد که سایر لنز ها قادر به این کار نیستند و دوربین می تواند تا نزدیک لبه های لنز به موضوع نزدیک شود. برای گرفتن نتایج خوب، بیشتر دوربین های غیر حرفه ای امکانات کافی برای تصویر برداری ماکرو را ندارند. بیشتر تصویربرداری های حرفه ای ماکرو در استودیو و با نور کنترل شده انجام می شود. ای عدسی عمق میدان بسیار کمی دارد و کار کردن با آن به مهارت و ذوق و استعداد بستگی دارد.
نمونه کار های عکاسی سین استودیو را مشاهده کنید
تاریخچه اختراع دوربین فیلمبرداری به چند صد سال قبل باز می گردد. امروزه کمتر افرادی هستند که در زندگی روزمره خود با دوربین های فیلمبرداری و عکاسی کار نکرده باشند. در این مقاله که توسط تیم تولید محتوای سین استودیو آماده سازی شده است ، به طور خلاصه نگاهی کوتاه به تاریخچه اختراع دوربین فیلمبرداری شده است. با ما همراه باشید:
طی قرن های 10 و 11م دانشمندان زیادی پیرامون نور و ویژگی های آن تحقیق و مطالعه می کردند؛ از جمله دانشمندِ مسلمان «ابن هیثم» که نسبت به انعکاس نور تحقیق و پژوهش میکرد. در قرن 13م «راجر بیکن» فعالیت هایی در خصوص تمرکز نور و وضوح تصویر انجام داد و «اتاق تاریک» را ساخت. واژه لاتینی«کامرا» که در زبان فارسی به معنی دوربین است، از همین اختراع گرفته شده است.
در قرون بعدی افراد دیگری به بررسی و مطالعه ی بازتاب نور پرداختند؛ از جمله لئوناردو داوینچی که در طرح هایش از اتاق تاریک بهره میگرفت و در مورد عملکرد و ساختمان چشم نظریاتی ارائه کرد. پس از آن در قرن 17م دستگاه دیگری به نام «چراغ جادو» ساخته شد. «آتاناسیوس کرشر» مخترع این وسیله برای نمایش آن، از اتاق تاریک استفاده می کرد. او تصاویر را روی صفحه های نیمه شفاف می کشید، سپس چراغ را در پشت آن قرار می داد و با استفاده از عدسی، تصاویر را روی دیوار می تاباند. لرزش نور چراغ باعث لرزش تصویر و ایجاد توهمی از حرکت می شد.
تاریخچه اختراع دوربین فیلمبرداری بسیار گسترده است. آگاهی نسبت به ویژگی های عدسی ها و میل به ضبط تصاویر منجر به پیدایش روش های ابتدایی عکس برداری شد. «ژوزف نیپس» و «لوئی داگر» توانستند تصاویر موفقیت آمیزی را روی صفحات فلزی ثبت کنند. پس از آن «فاکس تالبوت» توانست عکس را به صورت مثبت، روی کاغذ و به تعداد دلخواه به چاپ برسلند. اکنون توانایی ضبط یک قاب تصویر محقق گشته بود اما خلق و ضبط تصاویر متحرک هنوز امکان پذیر نبود.
«ادوارد مایبریج» در تلاش برای عکس برداری از تاختن اسب، ردیفی از دوربین ها را به کاربرد که سیم هایی به آن ها متصل بود. با عبور اسب و قطع شدن سیم ها توسط پای اسب، یک قاب تصویر ضبط می شد و بدین ترتیب عکس های متوالی از یک حرکت ثبت شد.
در ادامه ثبت تصاویر مربوط به یک حرکت، «اتینه ژول ماری» دوربینی را طراحی کرد که میتوانست در هر ثانیه هشت عکس بگیرد. این دوربین شامل یک صفحه مدور آغشته به مواد حساس به نور و چرخ فلزی بود؛ از آن رو که شبیه تفنگ بود به «تفنگ عکاسی» معروف شد.
اختراع دیگری که راه را برای دستیابی به دوربین های فیلم برداری هموار کرد، نوار های قابل انعطافی بود که به شکل حلقه های عکاسی عرضه شد. در سال 1894، توماس ادیسون در آمریکا دستگاه «کینه توسکوپ» را ساخت که میتوانست فیلمی با مدت زمان بسیار کوتاه ضبط کند اما به دلیل وزن زیاد و اندازه بزرگش قابل جابه جایی نبود، بنابراین فقط یک نفر میتوانست تصویر را ببیند.
سرانجام در 13 فوریه ی 1895م «براران لومیر» دستگاه « سینماتوگراف» را معرفی کردند که اولین دوربین فیلم برداری سبک و قابل حمل بود و علاوه بر ضبط حرکت میتوانست به عنوان پروژکتور هم عمل کند و امکان پخش فیلم برای عموم را نیز فراهم می کرد.
در این مقاله قصد شد تا به صورت کوتاه به تاریخچه اختراع دوربین فیلمبرداری پرداخته شود. اگر شما نیز قصد ساخت تیزر تبلیبغاتی، ساخت تبلیغات دیجیتال مارکتینگ، فیلمبرداری و عکاسی را دارید ما می توانیم در تیم سین استودیو همراه شما باشیم. تنها کافیست با شماره های زیر با این مجموعه تماس حاصل فرمایید:
تلفن واتس اپ:09374573486
برای دیدن نمونه کارهای تیم سین استودیو می توانید در همین وبسایت نمونه کار های ما را مشاهده کنید و یا از کانال یوتیوب و اینستاگرام تیم سین استودیو دیدن فرمایید
